~Rozdział 23 ~

Wybaczyłam Justinowi, nawet nie wiem dlaczego. W pewnym sensie zmusiła mnie do tego Sara. Jednak Emily nie wybaczyłam . Od tamtego zdarzenia nie widziałam jej, a minęło 8 miesięcy. Urodziłam piękną córeczkę. Dałam jej na imię Nina - po matce Diego. Nie wiem dlaczego to zrobiłam. Oczywiście pani Lana została o tym poinformowana . Bardzo się cieszyła. Jednak ja nadal nie wiedziałam kto jest jej ojcem: Diego czy Justin. Sara wraz z Jessicą proponowały mi testy na ojcostwo, ale ja się nie zgodziłam . Nie wiem czy bałam się czy po prostu nie chciałam wiedzieć. A więc Nina była bardzo podobna do mnie kiedy byłam mała.  Mieszkaliśmy w Londynie.

~*~

Była sobota. Nina miała już 5 miesięcy. Justin oczywiście wyjechała na miesiąc do Australii. Przygotowywałam jedzenie dla małej kiedy ktoś zapukał do drzwi . Otworzyłam. Co tam ujrzałam nie było zadowalające . Ujrzałam mego ojca ze swoją dziewczyną Elizabeth . Byli  ze sobą  2 miesiące. Jednak nigdy nie miałam okazji jej poznać. Udawałam, że się cieszę.

-Dzień dobry córciu . 

-Cześć tato.

-Możemy wejść?

-Pewnie.

Zaprosiłam ich do środka.

-Chciałem cię zapoznać z moją wybranką Elizabeth . 

Dziewczyna popatrzyła na mnie bezczelnym wzrokiem.

-Jestem Norma.- powiedziałam podając jej rękę.

-A ja Elizabeth . 

-Och czy to moja wnuczka? - zapytał Michael spojrzawszy na Ninkę . 

-Tak.

-Michael muszę do łazienki . - jęknęła Elizabeth . 

-Tam po lewej jest łazienka. - odpowiedziała.

Popatrzyła na mnie szyderczym wzrokiem i pokierowała się w stronę wąskiego korytarzyka . 

-Zwariowałeś? - krzyknęłam do Michaela.

-A o co ci chodzi?

-O co mi chodzi? Ile ona ma lat ? 18?

-19 .

-Właśnie. Ty nie zauważasz, że ona jest z tobą tylko dla pieniędzy ?

-Nie mów tak?

-Przepraszam, ale jesteś moim ojcem i chyba mogę mieć swoje zdanie. 

-Ale ja jestem z nią szczęśliwy.

-Tak wiem, ale zobacz jaka jest między wami różnica wieku . 

-Oj to tylko 25 lat. 

-Tylko? Nie rozśmieszaj mnie . 

Wyszli kiedy Nina zaczęła płakać, ponieważ Elizabeth ma wrażliwe uszy . Myślałam, że ją zabiję . Plastikowa Lalunia.

- Eizabeth